Rażące niedbalstwo w szkodzie transportowej

Paweł Smoręda radca prawny

Rażące niedbalstwo w szkodzie transportowej na podstawie przepisów Konwencji CMR i Prawa Przewozowego

(na przykładzie kradzieży mienia z miejsca postojowego)

Zgodnie z art. 23 ust.3 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) odpowiedzialność wykonującego międzynarodowy transport drogowy przewoźnika za utratę ładunku ograniczona jest do równowartości 8,33 SDR za kg utraconej wagi brutto ładunku. Ponadto termin przedawnienia roszczeń w tym wypadku wynosi 1 rok od upływu 30 dni do dnia zaplanowanej dostawy (art. 32 ust.1 li b CMR). Z upływem tego terminu roszczenia wygasają (w odróżnieniu od regulacji prawa krajowego, w którym roszczenia w razie przedawnienia stają się zobowiązaniami naturalnymi). Stosownie jednak do art. 29 ust.1 CMR przewoźnik ponosi pełną odpowiedzialność (a więc bez ograniczenia z art. 23 ust.3 CMR) za nienależyte wykonanie umowy przewozu jeżeli szkoda powstała wskutek złego zamiaru przewoźnika lub jego niedbalstwa, które według prawa obowiązującego w miejscu prowadzenia sprawy sądowej uważane jest za równoznaczne ze złym zamiarem. Przyjmuje się przy tym, że odesłanie do norm prawa krajowego oznacza zastosowanie przepisów mających za przedmiot umowę przewozu, a nie ogólne reguły odpowiedzialności odszkodowawczej art. 471 i nast. k.c. (lex specialis derogat legi generali)1. Tym samym do oceny czy zachowanie przewoźnika miało charakter opisany w art. 29 ust.1 CMR zastosowanie mieć będzie art. 86 ustawy Prawo przewozowe, w którym postanowiono, że ograniczenia odpowiedzialności przewoźnika nie mają zastosowania, jeżeli szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Oznacza to że w razie stwierdzenia rażącego niedbalstwa po stronie przewoźnika jego odpowiedzialność nie będzie ograniczona do wysokości 8,33 SDR za kg utraconego ładunek. Co więcej w takim też wypadku termin przedawnienia roszczeń wydłuża się do trzech lat.

Continue reading

Delegowanie kierowców – Pakiet Mobilności

Zachęcam do zapoznania się z artykułem dotyczącym pakietu mobilności . Tekst napisano na zamówienie Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

Test dostępny pod poniższym linkiem https://een.org.pl/component/content/article/83997:delegowanie-kierowcow-w-sektorze-transportu-drogowego-w-pakiecie-mobilnosci-w-transporcie-drogowym-rzeczy

Dalsza możliwość zwrotu opłat drogowych w Niemczech. Przedawnienie roszczeń za rok 2018 do końca 2021

Wyrokiem z dnia 30 listopada 2021 r. Wyższy Sąd Administracyjny w Münster rozstrzygnął sprawę wysokości myta w RFN. Postępowanie to obejmowało również decyzję ETS, kto rozstrzygnął w październiku 2020 r. że wyliczenie policji drogowej w ramach kalkulacji wysokości myta jest błędne. Chodziło o to że opłaty drogowe mają stanowić ekwiwalent budowy i eksploatacji dróg . Orzeczono że opłaty te są zawyżone. W konsekwencji administracja niemiecka zwróciła do polskich skarżących EUR 424.

W ww. wyroku Sąd Administracyjny ustalił, że władze niemieckie błędnie wyceniły wartości działek pod autostradami i drogami krajowymi. W konsekwencji zarządzono zwrot powodowi EUR 565, co jest równoznaczne z drugą procesowa porażką Ministerstwa Infrastruktury w Berlinie. Sprawa jeszcze nie jest co prawda prawomocna, ale otwiera drogę do dalej idących wniosków po stronie użytkowników dróg.

Oznacza to możliwość uzyskania zwrotu dalszej części myta za lata 2018-2021. Jednak z końcem roku 2021 żądanie o zwrot opłat za 2018 r. będzie przedawnione. Żeby temu zapobiec należy złożyć wniosek o zwrot opłaty za rok 2018 przed końcem 2021 roku.
Pomocy prawnej w tej sprawie udziela nasz partner w Niemczech :

mec. Christoph Grzimek LL.M. z Grzimek, Wegelein & Partner
Rechtsanwälte · Fachanwälte für Transport- und Speditionsrecht

T. +49(0)30 31518899-2
F. +49(0)30 31518899-9
M. DE +49(0)171 3840132
M. PL +48 72 888 4 333
www.gwp.berlin
email : info@grzimek-wegelein.de

Mec. Grzimek mówi po polsku.

Trybunał Konstytucyjny przyjął do rozpatrzenia skargę konstytucyjną na kary z ustawy SENT


Trybunał Konstytucyjny przyjął i zarejestrował pod sygnaturą SK 12 / 21 złożoną przeze mnie skarge koinstytucyjną na przepisy ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów. Przedmiotem tej skargi są zarzuty co do niezgodności z konstytucją RP przepisów ustawy przewidujących sztywne nie podelegające miarkowaniu wysokie kary pienięzne, a także przyjęcie modelu odpwiedzialności absolutnej za dokonane naruszenia, bez względu na okoliczności towarzyszace naruszeniu przepisów. Stwierdzenie niekonstytucyjności zaskarżonych skargą przepisów może otworzyć możliwość odzyskania nałożonych kar. Dlatego zaleca się archiwizowanie decyzji wydanych w takich sprawach, tak ażeby w razie zapadnięcia korzystnego orzeczenia można było żądać wznowienia zakończonych karami postępowań.

szczegóły sprawy tu : https://trybunal.gov.pl/sprawy-w-trybunale/art/odpowiedzialnosc-przewoznika-za-niedokonanie-zgloszenia-przewozu-towarow-w-warunkach-gdy-przejazd-przez-terytorium-rp-byl-wynikiem-samowolnej-decyzji-kierujacego-pojazdem

Sprzeczność z prawem UE przepisów o dopuszczalnych naciskach osi pojazdu na drogę

WYROK TSUE z dnia 21 marca 2019 r.

21 marca 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok na mocy którego stwierdził, że sprzeczne z prawem Unii Europejskiej są przepisy prawa polskiego nakładające na przedsiębiorstwa transportowe, wykonujące przewozy międzynarodowe, wymóg posiadania specjalnych zezwoleń umożliwiających poruszanie się po niektórych drogach publicznych. Wyrok stwierdza sprzeczność tych przepisów z art. 3 i 7 dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym. W konsekwencji można kwestionować kary za przeważenie pojazdów (brak zezwolenia na przewóz ponadnormatywny) na drogach o parametrach poniżej 11,5 t dopuszczlnego nacisku na oś pojazdu. Jakkolwiek brak wyraźnych przepisów ustawowych to jednak z orzecznictwa sadów administracyjnych wynika dopuszczalność żądania wznowienia zakończonych postępowań sądowych w tym zakresie, co może skutkować uchyleniem nałożonej z tego tytułu prawomocnie kary pieniężnej. Istotne jest to ażeby wniosek o wznowienie postępowania przed sądem administracyjnym złożyć nie później niż 21 czerwca 2019 r. Po tym czasie wniosku nie będą skuteczne. Zainteresowanych takimi działaniem zapraszam do kontaktu pod adresem e-mail : biuro@jmrs.pl

Poniżej przedstawiam wyrok TSUE.

Umowa przewozu a umowa spedycji

Odróznienie umowy spedycji od umowy przewozu napotyka trudności. A kwestia jest istotna zważywszy na okoliczność, iż w razie powstania szkody (uszkodzenia lub zaginięcia towaru) odpowiedzialność spedytora jest łagodniejsza od odpwiedziallności odszkodwawcza przewoźnika. Ten pierwszy w razie szkody odpowiada w zasadzie za należyty wybór przewoźnika, ten drugi na zasadzie winy domniemanej za utratę lub uszkdozenie przesyłki od chwili jej przyjęcia do momentu wydania. Poniżej przedstawiam zasadnicze różnice miedzy tymi umowami.

Continue reading

SENT seminarium na Litwie

28 lutego 2019 r, w Wilnie odbyło się seminarium poświęcone problematyce systemu SENT. Miałem przyjemność przedstawić spedytorom litewskim zrzeszonym w Stowarzyszeniu LINEKA ustawę o systemie montirowania drgowego i kolejowego przewozu towarów. W szczególności wskazano na surowość sankcji i sposoby ich stosowania.

Przedstawiono też najnowsze regulacje związane z monitoringiem , w szczególności system geolokalizacji i nowe kategorie towarów objętych monitoringiem (produkty medyczne) . Podkreślono, że panaceum na surowość przepisów i ich stosowania jest orzecznictwo sądów administracyjnych, coraz bardziej przychylne przewoźnikom. Przedsatawiono dotychczasowy dorobek judykatury i aktulane tendencje. Uczestnicy brali aktywny udział w seminarium i nie kryli, że system kontroli jest bardzo restryktywny i maja szerg truodności w jego stosowaniu. Bardzo udane spotkanie i okazja do nawiązania współpracy z Lineką oraz kancelarią prawną VERUM. Poniżej prezentacja w formacie pdf. przedstawiona uczestnikom spotkania oraz zdjęcia z wydarzenia.

Ważenie pojazdów na drodze tylko połączonymi wagami typu SAW.

Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 15 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. akt II GSK 3652/16 wydał dość interesujący wyrok w sprawie dokonywania ważenia pojazdów ciężarów przez przy użyciu nie połączonych ze sobą dwóch wag SAW przez organy Inspekcji Drogowej. W wyroku tym wskazano na niedopuszczalność stwierdzania nacisków osi na drogę poprzez sumowanie pomiarów dokonanych nie połączonymi wagami. Wycofano się zatem z aprobowania dotąd przez orzecznictwo dokonywania pomiarów wagami nie połączonymi. W załączeniu w pliku pdf. wyrok NSA.

Wyrok w sprawie tzw. postojowego w razie opóźnienia załadunku pojazdu

Konieczność oczekiwania na załadunek lub rozładunek to najczęstsza przyczyną konfliktu między przewoźnikiem a spedytorem. Ten pierwszy zainteresowany jest jak najszybszym rozpoczęciem przewozu  lub zwolnieniem pojazdu po dotarciu do miejsca przeznaczenia, ze względu na kolejne zlecenia i koszty pracy kierowcy oraz zestawu. Spedytor przy tym ma zazwyczaj ograniczony wpływ na zachowanie załadowcy lub odbiorcy przesyłki. W takiej sytuacji przewoźnik pozwał o zapłatę swojego zleceniodawcę. Ostatecznie zdecydowały zapisy zlecenia przewozowego , które przewidywały okresy postojowego wolne od opłat. Sąd Rejonowy w Nowym Sączu w znaczącej cześci przyznał rację spedytorowi.  Zwrócono przy tym uwagę,  że przewoźnik nie skorzystał z prawa do odstąpienia od umowy, do czego był uprawniony i nie mógł formułować roszczeń odszkodowawczych do spedycji. Poniżej w formacie pdf.  przedstawiam skan wyroku. Zachęcam do lektury. Uzasadninie jest krótkie, treściwe i napisane zrozumiałym językiem.

wyrok w sprawie wynagrodzenia postojowego

Granice odpowiedzialności przewoźnika w ustawie o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów

Obowiązująca od dnia 18 kwietnia 2017 r. ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów zdążyła już nawet zmienić swoją nazwę na ustawę na ustawę o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów. Usunięto przy tym dość oczywista lukę, która pozwała na sprowadzanie bez kontroli tzw. wyrobu akcyzowe drogą kolejową. W tym artykule chciałbym się jednak zając kwestia granic odpowiedzialności przewoźnika za naruszenia przepisów tej ustawy. W szczególności w kontekście niebagatelnych kar za takie delikty dochodzących do 20 000 zł. przy jednoczesnej odpowiedzialności administracyjnej – karnej kierowcy do kwoty 7500 zł. grzywny. Oczywiście organy zajmują konsekwentne i wygodne dla nich stanowisko, że sam fakt stwierdzenia naruszenia jest wystarczający do nałożenia kar. Wszelkie względy subiektywne takie jak zawinienie przedsiębiorcy są obojętne dla występowania odpowiedzialności przedsiębiorcy. Zapatrywanie takie jednak jest pewnym uproszczeniem, które wcale nie musi się spotkac z aprobatą orzecznictwa, działającego przy mniejsze presji na fiskalny wynik dokonywanych kontroli. Przykładem tego jest przypadek gdy kierowca zdecydował się tranzytować terytorium Polski z wrażliwym towarem, mimo że w toku postępowania udowodniono, że na ten przewóz wcześniej był wykupiony bilet promowy i przewóz ma teren Litwy miał być realizowany z portu w Niemczech. Kierowca jednak chcąc uniknąć oczekiwania na prom zdecydował się samowolnie na wjazd na terytorium Polski i tu przeprowadzono kontrolę, stwierdzając brak zgłoszenia do systemu SENT. Continue reading