W razie anulowania zlecenia przewoźnik ma prawo żądać odszkodowania
Przewoźnik jest uprawniony do żądania zapłaty utraconych korzyści od zleeniodawcy, jeżeli ten anuluje zlecenie przewozu (storno zlecenia). Ogólną zasadą w polskim prawie jest reguła dotrzymywania zobowiązań. Jesli więc zawarta umowa nie jest wykonana, z przyczyn dotyczących zleceniodawcy, przewoźnik jest uprawniony do żądania rekompensaty – zapłaty utraconych korzyści, tj. tej kwoty której nie zarobił w wykonaniu zlecenia.
Zazwyczaj przewoźnicy pozostający w stałych relacjach ze swoimi zlecenodawcami rezygnują z dochodzenia tych roszczeń w imię kontynuowania współpracy. W przypadku opisanym w załączonym wyroku przewoźnik podjął trud prowadzenia procesu ze spedytorem, który wygrał w niemal 65% , z tej przyczyny że opinia biegłego różniła się od sporządzonych przez niego obliczeń. Wyrok jest prawomocny, ponieważ Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił złożoną przez pozwanego spedytora apelację. Tutaj pdf. wyroku : wyrok V GC 1179-14
Dopuszczalność udzielena jednego zezwolenia na rzecz wspólników spółek cywilnych
Przedstawiamy w załączeniu decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie, który orzekł, że dopszczalne jest udzielenie jednego uprawnienia przewozowego na rzecz wszystkich wspólników spółki cywilnej, jesli w takiej formie prowadzona jest działalność gospodarcza. Orzeczenie potwierdza nasze zapatrywanie w tej sprawie. Natomiast praktyka wielu organów , w tym Głównego Inspektora Transportu Drogowego, jest odmienna. Wymaga się od przedsiębiorców działających w ramach umowy spółki cywilnej występowania o zezwolenie (licencję) na rzecz każdego z nich. Powoduje to oczywiście konieczność poniesienia zwiększonych opłat za udzielenie tych zezwoleń. Zapraszamy do zapoznania się z decyzją, która jest prawomocna (pdf tu: decyzja SKO )
Od 25 maja 2017 r. w Niemczech zakaz odbierania tygodniowego odpoczynku w kabinie pojazdu
24 maja 2017 r. została opublikowana w niemieckim Federalnym Monitorze Ustaw (Bundesgesetzblatt, BGBl. I, str. 1214 ss.) „ustawa o zmianie Ustawy o transporcie drogowym, ustawy o personelu kierującego pojazdami, ustawy o czasie pracy samodzielnych kierowców, Ustawy o ruchu drogowym oraz ustawy o Federalnym Urzędzie Ruchu Drogowego”, która wchodzi w życie od 25 Maja 2017 r. Na mocy tych przepisów kierowca odbierający tygodniowy odpoczynek w kabinie pojazdu na obszarze Niemiec będzie karany karą administracyjną według nastepujących stawek : do 2 godziny odbierania odpoczynku w kabinie pojazdu : 30 EUR, od 58 do 67 godzin 30 euro za każdą godzinę, za czas przekraczającą 67 godz. 60 euro za każdą godzinę. Za naruszenie to odpowiada też przedsiębiorca: za każdą godzinę 90 euro , za więciej niż 67 godzinę 180 euro za godzinę.
Podważenie treści listu przewozowego – wyrok Sądu Rejonowego dla ms.t. Warszawy z 8 marca 2017 r.
Sprawa dotyczyła próby obciążenia kosztami przewozu osoby, która wydała towar firmie kurierskiej i nie była z nią związana umową przewozu. Firma kurierska wykonała umowę przewozu na zlecenie innego podmiotu. Niemożność uzyskania należności od zleceniodawcy za przewóz spwodowały skierowanie roszczenia o zapłatę do podmiotu, który wydał towar i podpisał list przewozowy w rubryce przeznaczonej dla nadawcy. Powód – firma kurierska powoływała się na treść listu przewozowego, który był podpisywany na prędce przez wydającego towar przedsiębiorcę, a także na własne regulaminy, ktorych nigdy nie przedsatwiła pozwanej. Wyrok z jednej strony pokazuje, że można podważyć treśc listu przewozowego, z drugiej jednak uświadamia ryzyka jakie niesie nieprawidłowe dokumentowanie przewozu.
Zapraszam do zapoznania się z uzasadniem poniżej plik .pdf
Elektroniczny list przewozowy a obowiązki wynikające z VAT
Polska nie jest stroną protokołu dodatkowego Konwencji CMR o elektronicznym liście przewozowym, jednak coraz więcej krajów europejskich przystępuje do tego protokołu, jest wśród nich Holandia. Wobec powyższego podatnik zadał pytanie organowi podatkowemu czy w związku z planowaną zmianą sposobu przechowywania dokumentów CMR, przechowując dokumenty CMR w formie elektronicznej na serwerze w Holandii, będzie postępować prawidłowo w świetle obowiązujących przepisów, tj. art. 112 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług? Indywidualna interpretacja była pozytywna, zresztą tak jak dwie poprzednie wydawane w sprawie z 2011 i 2014 roku.
Nie można uzależniać zapłaty frachtu od dostarczenia dokumentów przez przewoźnika.
Kolejny interesujący wyrok na korzyść reprezentowanego przez nas przewoźnika zapadł przed Sądem Rejonowym w Radomiu w dniu 31 marca 2017 (V GC 902/16). Sąd uznał za nieważny zapis zawarty w zleceniu przewozowym , że zgłoszenie wierzytelności wobec spedytora do firmy windykacyjnej podlega karze umownej. Uznał także , ze nie dostarczenie dokumentów związanych z przewozem nie może uzasadniać wstrzymania wypłaty przewoźnego. Istotą umowy przewozu nie jest dostarczenie dokumentów towarzyszących przesyłce, tylko dostarczenie określonego w umowie ładunku – zasadnie wywiódł Sąd Rejonowy. Ponadto wskazano na nieważność umowy prorogacyjnej (poddania rozstrzygnięcia przez sąd właściwy dla siedziby spedytora) w zleceniu przewozowym, skoro zlecenie nie miało formy pisemnej. Mały, ale ważny krok w kierunku rzeczywistego zrównania pozycji stron umowy przewozu. Zapraszam do lektury uzasadnienia wyroku. Plik pdf. poniżej.
Niedpuszczalność naliczania podwójnych kar umownych – wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie
Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2016 r. Sąd w części unzał powództwo przewoźnika, który zawarł stałą umowę o współpracy w zakresie wykonywania przewozów drogowych. Umowa zawierała kary umowne w wysokości połowy frachtu za nietermionowe dostarczanie dokuemntów przewozowych , przy yczym terminy te były bardzo krótkie. Ponadto przewidziano karę umowną za rozwiązanie kontraktu przez zlecenidoawcę oraz niewykonanie zleceń. Przewoźnik dążył do szybkiego rozwiązania kontaktu z powodu opóźnień w płatnościach. Zaprzestał współpracy wypowiadając umowę. Zleceniodawca nie uznał tego wypowiedzenia i sam wypowiedział umowę przewoźnikowi, naliczając kary umowne, które pochłonęły cały zarobek przwoźnika. Sąd uznał tylko część kar umownych za uzasadnione, co pozwoliło na odzyskanie istotnej części frachtów przez przewoźnika. Uznał Sąd Okregowy w Warszawie, że nie można naliczać kary umownej za nieterminowe dostarczenie listów przewozych i jednocześnie za rozwiązanie umowy. Podwójne liczenie kar umownych za to samo naruszenie jest w ocenie sądu nadużyciem prawa. Wyrok przydatny w relacjach ze spedytorami zabezpieczającymi współpracę z przewoźnikami karami umownymi w stałych kontraktach. Tekst wyroku poniżej w pdf. (istotne wywody pogrubiono)
Trybunał Konstytucyjny uznał za sprzeczne z Konstytucją RP przepisy o ryczałtach dla kierowców
Dziś zapadł bardzo ważny wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niekonstytucyjność art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, który był podstawą do żądania przez kierowców pokrycia kosztów podrózy słuzbowej. Wyrok otwiera możliwość do wznawiania postępowań zakończonych prawomocnym wyrokiem a zasądzających nalezności na rzecz kierowców. Poniżej treść orzeczenia. Skarga o wznowienie postępowania powinien być wniesiony w terminie 3 miesięcy od dnia w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Continue reading
Odszkodowanie za niedotrzymanie terminu załadunku pojazdu.
Zdarza się że po przyjęciu zlecenia przewozowego pojawiają się trudności z załadunkiem przesyłki. Zbyt długie oczekiwanie na załadunek może dezorganizować pracę przedsiębiorstwa transportowego i narażać je na straty. W razie naruszenia ustalonego w zleceniu terminu załadunku przesyłki istnieje mozliwość odstąpienia przez przewoźnika od umowy przewozu. Powinno być to jednak poprzedzone wyznaczeniem przez przewoźnika rozsądnego terminu na wykonanie zobowiązania przez zleceniodawcę (spedytora). Nie dochowanie tego terminu pozwala na odstąpienie przewoźnikowi od umowy przewozu i żądanie zapłaty odszkodawania (kosztu dojazdu i pracy kierowcy, a także utraconych korzyści np. utraconego, wskutek naruszenia terminu załadunku innego zlecenia). Przykładem jest załączony wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia.