Sprzeczność z prawem UE przepisów o dopuszczalnych naciskach osi pojazdu na drogę

WYROK TSUE z dnia 21 marca 2019 r.

21 marca 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok na mocy którego stwierdził, że sprzeczne z prawem Unii Europejskiej są przepisy prawa polskiego nakładające na przedsiębiorstwa transportowe, wykonujące przewozy międzynarodowe, wymóg posiadania specjalnych zezwoleń umożliwiających poruszanie się po niektórych drogach publicznych. Wyrok stwierdza sprzeczność tych przepisów z art. 3 i 7 dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym. W konsekwencji można kwestionować kary za przeważenie pojazdów (brak zezwolenia na przewóz ponadnormatywny) na drogach o parametrach poniżej 11,5 t dopuszczlnego nacisku na oś pojazdu. Jakkolwiek brak wyraźnych przepisów ustawowych to jednak z orzecznictwa sadów administracyjnych wynika dopuszczalność żądania wznowienia zakończonych postępowań sądowych w tym zakresie, co może skutkować uchyleniem nałożonej z tego tytułu prawomocnie kary pieniężnej. Istotne jest to ażeby wniosek o wznowienie postępowania przed sądem administracyjnym złożyć nie później niż 21 czerwca 2019 r. Po tym czasie wniosku nie będą skuteczne. Zainteresowanych takimi działaniem zapraszam do kontaktu pod adresem e-mail : biuro@jmrs.pl

Poniżej przedstawiam wyrok TSUE.

Wyrok w sprawie tzw. postojowego w razie opóźnienia załadunku pojazdu

Konieczność oczekiwania na załadunek lub rozładunek to najczęstsza przyczyną konfliktu między przewoźnikiem a spedytorem. Ten pierwszy zainteresowany jest jak najszybszym rozpoczęciem przewozu  lub zwolnieniem pojazdu po dotarciu do miejsca przeznaczenia, ze względu na kolejne zlecenia i koszty pracy kierowcy oraz zestawu. Spedytor przy tym ma zazwyczaj ograniczony wpływ na zachowanie załadowcy lub odbiorcy przesyłki. W takiej sytuacji przewoźnik pozwał o zapłatę swojego zleceniodawcę. Ostatecznie zdecydowały zapisy zlecenia przewozowego , które przewidywały okresy postojowego wolne od opłat. Sąd Rejonowy w Nowym Sączu w znaczącej cześci przyznał rację spedytorowi.  Zwrócono przy tym uwagę,  że przewoźnik nie skorzystał z prawa do odstąpienia od umowy, do czego był uprawniony i nie mógł formułować roszczeń odszkodowawczych do spedycji. Poniżej w formacie pdf.  przedstawiam skan wyroku. Zachęcam do lektury. Uzasadninie jest krótkie, treściwe i napisane zrozumiałym językiem.

wyrok w sprawie wynagrodzenia postojowego

Podważenie treści listu przewozowego – wyrok Sądu Rejonowego dla ms.t. Warszawy z 8 marca 2017 r.

Sprawa dotyczyła próby obciążenia kosztami przewozu osoby, która wydała towar firmie kurierskiej i nie była z nią związana umową przewozu. Firma kurierska  wykonała umowę przewozu na zlecenie innego podmiotu. Niemożność uzyskania należności od zleceniodawcy  za przewóz spwodowały skierowanie roszczenia o zapłatę do podmiotu, który wydał towar i podpisał list przewozowy w rubryce przeznaczonej dla nadawcy. Powód – firma kurierska powoływała się na treść listu przewozowego, który był podpisywany na prędce przez wydającego towar przedsiębiorcę, a także na własne regulaminy, ktorych nigdy nie przedsatwiła pozwanej.  Wyrok z jednej strony pokazuje, że można podważyć treśc listu przewozowego, z drugiej jednak uświadamia ryzyka jakie niesie nieprawidłowe dokumentowanie przewozu.

Zapraszam do zapoznania się z  uzasadniem poniżej plik .pdf

wyrok umowa kurierska