Nie można uzależniać zapłaty frachtu od dostarczenia dokumentów przez przewoźnika.

Kolejny interesujący wyrok na korzyść reprezentowanego przez nas przewoźnika zapadł przed Sądem Rejonowym w Radomiu w dniu 31 marca 2017 (V GC 902/16). Sąd uznał za nieważny zapis zawarty w zleceniu przewozowym , że zgłoszenie wierzytelności wobec spedytora do firmy windykacyjnej podlega karze umownej. Uznał także , ze nie dostarczenie dokumentów związanych z przewozem nie może uzasadniać wstrzymania wypłaty przewoźnego. Istotą umowy przewozu nie jest dostarczenie dokumentów towarzyszących przesyłce, tylko dostarczenie określonego w umowie ładunku – zasadnie wywiódł Sąd Rejonowy. Ponadto wskazano na nieważność umowy prorogacyjnej (poddania rozstrzygnięcia przez sąd właściwy dla siedziby spedytora) w zleceniu przewozowym, skoro zlecenie nie miało formy pisemnej. Mały, ale ważny krok w kierunku rzeczywistego zrównania pozycji stron umowy przewozu. Zapraszam do lektury uzasadnienia wyroku. Plik pdf. poniżej.

wyrok kary umowne V GC 902-16

 

Niedpuszczalność naliczania podwójnych kar umownych – wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2016 r. Sąd w części unzał powództwo przewoźnika, który zawarł stałą umowę o współpracy w zakresie wykonywania przewozów drogowych. Umowa zawierała kary umowne w wysokości połowy frachtu za nietermionowe dostarczanie dokuemntów przewozowych , przy yczym terminy te były bardzo krótkie. Ponadto przewidziano karę umowną za rozwiązanie kontraktu przez zlecenidoawcę oraz niewykonanie zleceń. Przewoźnik dążył do szybkiego rozwiązania kontaktu z powodu opóźnień w płatnościach. Zaprzestał współpracy wypowiadając umowę. Zleceniodawca nie uznał tego wypowiedzenia i sam wypowiedział umowę przewoźnikowi, naliczając kary umowne, które pochłonęły cały zarobek przwoźnika. Sąd uznał tylko część kar umownych za uzasadnione, co pozwoliło na odzyskanie istotnej części frachtów przez przewoźnika. Uznał Sąd Okregowy w Warszawie, że nie można naliczać kary umownej za nieterminowe dostarczenie listów przewozych i jednocześnie za rozwiązanie umowy. Podwójne liczenie kar umownych za to samo naruszenie jest w ocenie sądu nadużyciem prawa. Wyrok przydatny w relacjach ze spedytorami zabezpieczającymi współpracę z przewoźnikami karami umownymi w stałych kontraktach. Tekst wyroku poniżej w pdf. (istotne wywody pogrubiono)

wyrok SO W-wa podwójne naliczanie kar umownych

Wątpliwa ważność kar umownych za naruszenie zakazu konkurencji w zleceniach transportowych

ID-100140211W zleceniach przewozowych rozpowszechniione są klauzule o zakazie konkurencji. Mają one różną treść, jednak zazwyczaj polegają na zagrożeniu karą umowną, w razie podjęcie zleceń od kontrahenta zleceniodawcy przez faktycznego przewoźnika. Kara obowiązuję przez kilkuletni okres, a czasem i bezterminowo, zawsze bez jakiegokolwiek finansowego ekwawilentu dla przewoźnika. Zdarza się też czasem, że przewoźnicy zupełnie nieświadomie łamią ten zakaz zapominając, że kiedyś wykonywali jednorazowy przewóz z udziałem kontrahenta, który objęty jest tym zakazem, ryzykując wysokimi karami umownymi. W orzecznictwie coraz mocniej zarysowuje się linia o nieważności tych zapisów, jeżeli dotyczą one okresów gdy strony nie pozostają już w stosunkach umownych. Wskazuje się na konieczność zachowania równowagi pomiędzy zachowaniem konkurencyjności gospodarki, a prywatnymi interesami chronionymi przez ograniczenie działań konkurencyjnych. W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2007 r. (II CSK 400/06), wskazano, że :

Continue reading

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie nieważności kar umownych

wagaSąd Okręgowy w Warszawie potwierdził nieważność kary umownej w zleceniu przewozowym, w sytuacji gdy nie została ona określona w taki sposób, że już w chwili zawierania umowy przewoźnik znał jej wysokości. Karę określono posługując się zapisem  „do 100% frachtu”. Sądy obu instancji uznały, że taka treść  zapisu sprzeczna jest z art. 483 par 1.  kodeksu cywilnego, który wymaga ażeby kara umowna była ściśle określona już w chwili zawierania umowy. Stanowisko Sądu odpowiada zapatrywaniom prezentowanym w literaturze.  Spór nie dotyczył dużej kwoty, chodziło o zasadę. Jak można przewidywać pozwana spółka w swoich wzorach powszechnie stosowała taki zapis, stąd jej zaangażowanie w proces, w sumie o niewielką kwotę. Zanim więc uznamy roszczenia o zapłatę kary umownej warto dokładnie przeczytać tekst zlecenia. Natomiast formułując treść zapisu należy go dokonywać w taki sposób ażeby wysokość kary umownej była zgodna z art. 483 kodeksu cywilnego. Kary umowne to jedno z podstawowych zabezpieczeń wykonania zobowiązania w umowach przewozu.

Poniżej plik pdf. z treścią uzasadnienia.

wyrok SO Warszawa kara umowna

Nieważność kar umownych za opóźnienie w razie sprzeczności Konwencją CMR

Kary umowne w wykonywaniu międzynarodowych przewozów drogowych są powszechnie stosowane. Zamieszczane są w pojedynczych ID-10010655zleceniach przewozowych jak i w wielostronicowych „poważnych” kontraktach na stałe przewozy. W intencji twórców tych zapisów kary mają dyscyplinować przewoźnika i obciążać go ich ciężarem bez „zbędnych ceregieli”, w razie zdarzenia wskazanego w umowie. Czasem jednak zapisy te nie są skuteczne, a to wobec ich sprzeczności  z przepisami Konwencji CMR. Choć trzeba przyznać, że sądy bywały podzielone w tej kwestii i wydawały różne orzeczenia, to ostatnio widać postępującą stabilizację w kwestii dopuszczalności stosowania kar umownych za opóźnienie w dostawie.  Continue reading

klauzule antykonkurencyjne w przewozie

lawW zleceniach wykonania  przewozu często spotyka się zapisy, które mają chronić zleceniodawcę (spedytora) przed nawiązaniem bezpośredniego kontaktu z klientem przez przewoźnika wykonującego dany przewóz.  Są to tzw. klauzule konkurencyjne, czy też antykonkurencyjne. Za naruszenie zakazu konkurencji w zleceniu wpisana bardzo wysoka kara umowna, czasem sięgająca kilkuset euro, przy czym zlecenie dotyczy zazwyczaj pojedynczego przewozu, a zagrożenie karą ma trwać przez kilka lat po ukończeniu przewozu. Zapisy takie coraz częściej uznawane są przez sądy za nieważne, jako naruszające zasady współżycia społecznego i wolność gospodarczą. Continue reading