Zabezpieczenie finansowe przy licencji i zezwoleniu na przewóz osób

cropped-ID-10077991.jpgW przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje transport drogowy osób pojazdami od 7 do 9 osób, wówczas zgodnie z art. 5b ust.1 lit 2) jest zobowiązany do uzyskania stosownej licencji. Wymóg taki wynika wyłącznie z prawa krajowego. Prawo wspólnotowe uzyskiwania takich licencji nie przewiduje. Jednakże gdy przedsiębiorca chce wykonywać zarobkowe przewozy osób pojazdami konstrukcyjnie przystosowany do przewozu więcej niż 9 osób, to wówczas powinien wystąpić do starosty o wnioskiem o wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, niezależnie od posiadanej licencji. Wymaga tego z art. 5 ust.1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowego i art. 11 ust.1 i art. 2 pkt 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009. W obu przypadkach wymagane jest udowodnienie, że ma się odpowiednią sytuację finansową (9000 euro na pierwszy pojazd i 5000 euro na każdy następny). Jeżeli wcześniej posiadaliśmy licencję na „małe pojazdy”, to wniosek o wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego na pojazdy „duże” zazwyczaj składać będziemy u tego samego starosty. Pojawi się wówczas pytanie, czy dokumenty potwierdzające sytuację finansową przy ubieganiu o się o licencję mogą być wykorzystane gdy jednocześnie będziemy wykonywać przewozy objęte zezwoleniem. Innymi słowy czy każde uprawnienie wymaga autonomicznego, odrębnego zabezpieczenia finansowego.

W mojej ocenie takiego wymogu nie sposób wyczytać z przepisów prawa krajowego. W sytuacji gdy przedsiębiorca posiada zarówno pojazdy przeznaczone konstrukcyjnie do przewozu poniżej jak i powyżej 9 osób, i zamierza wykonywać nimi przewozy zarobkowe, wówczas musi posiadać zarówno licencję z art. 5b ustawy o transporcie drogowym oraz zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, o którym mowa w art. 5 ust.1 ustawy o t.d. i rozporządzeniu 1071/2009. W każdym z tych postępowań ocena sytuacji finansowej przedsiębiorcy odbywa się autonomicznie. Nie przy tym przeszkód, ażeby w każdym z tych postępowań posłużyć się tymi samymi dokumentami odnoszącymi się do sytuacji finansowej przedsiębiorcy. Ustawa ani rozporządzenie nie przewidują tu jakiejś szczególnej formuły „wyczerpania” środków dowodowych w wykazywaniu sytuacji finansowej wnioskodawcy. Zresztą ze względu na specyficzne uregulowanie właściwości miejscowej w ustawie o transporcie drogowym, w oparciu o siedzibę przedsiębiorcy w rozumieniu art. 5 lit a) rozporządzenia 1071/2009 (art. 7 ust.2 pkt 1 ustawy), możliwa jest sytuacja, że dla licencji i zezwolenia mogą być właściwe dwa inne starostwa. Wówczas żadne z nich może w ogóle nie mieć wiedzy o posiadaniu przez przedsiębiorcę licencji czy też zezwolenia. Tym samym przed zarysowanym na wstępie dylematem autonomiczności (odrębności) zabezpieczeń nigdy nie stanie. Sytuacja ta potwierdza słuszność prezentowanej tezy o braku podstaw do żądania odrębnych zabezpieczeń dla licencji i zezwolenia. Przy przyjęciu przeciwnego poglądu musielibyśmy akceptować nierówność w traktowaniu stron, uznając że w gorszej sytuacji będą te podmioty które składają wniosek do tego samego organu administracji (starosty) niż te które uprawnienia te uzyskały w różnych starostwach.